Mijn vader met mij op schoot (1971)

 

Mijn liefde voor bandrecorders begint al heel vroeg. Mijn vader had een bandrecorder en ik stond daar als klein jochie uren naar te kijken. In de hoek van de huiskamer stond het apparaat op een plank boven de radio en de platenspeler. Het was tevens mijn eerste kennismaking met muziek want mijn vader draaide op de recorder zijn banden die hij zelf in de jaren 60 had opgenomen. Zijn brede muzieksmaak was ook op zijn banden te vinden. Vooral veel Cliff Richard en The Shadows en Chris Barber's jazzband. Verder nam hij met deze recorder nog al eens het VARA programma NAR op waar ik inmiddels een aantal opnames van bezit. Deze opnames zijn anno nu erg moeilijk te vinden overigens. De recorder was een Aristona 9137 oftewel een Philips N 4407 en daar in de hoek van de huiskamer is het dus eigenlijk begonnen.

 

Een foto uit 1974. Mijn opa paste op mijn broer (rechts) en mij (met jaren 70 bril)

De bandrecorder heeft mijn vader nog, de radio (blaupunkt POP 70) heeft mijn vader aan mij geschonken.

 

Mijn vader is trouwens zelf in 1961 begonnen met een EL 3514 (op de tafel) en zijn broer (mijn oom, de man op deze foto) met een EL 3541. De band die op de EL 3541 draait heeft mijn vader nog. Deze foto en de foto hieronder komen uit 1963.

 Mijn oom kocht in 1973 een SONY TC 270. Ook bij die recorder heb ik uren en uren staan kijken.

Dezelfde oom als op de vorige foto's echter nu in 1973. Links mijn vader met mij op schoot. Geheel rechts de op dat moment vrij nieuwe SONY TC 270. De radio er boven is na de dood van mijn oma bij mij nog lange tijd in gebruik geweest. Het was een Grundig RTV 500

Mijn vader regelde voor mijn oudere broer en mij onze eigen bandrecorder. Het waren dicteerapparaten uit het ziekenhuis waar mijn vader werkte (PHILIPS EL 3581) en daarmee maakten mijn broer en ik onze eerste bandjes opgenomen van de radio. Ik moet toen een jaar of zes geweest zijn. Wat later kreeg mijn vader een bandrecorder van iemand ter reparatie. De bewuste recorder kon echter niet meer gerepareerd en mijn vader mocht de recorder houden. Het apparaat kon niet meer opnemen maar afspelen deed hij nog prima. Het was een heel simpel recordertje de Aristona 9106.

Philips dicteer apparaat EL 3581                           Aristona AR 9106

Ondertussen las ik veel in de oude blaadjes van de NVG die mijn vader had. De NVG was de Nederlandse Vereniging voor Geluidsjagers en die vereniging gaf elke maand een blaadje uit dat "bandopname" heette. Mijn vader had een stapeltje van die boekjes uit de jaren 60 en daar stonden van allerlei recorders in. Helemaal gek was ik van die boekjes. Ik heb ze nog ergens. Er stonden van allerlei artikelen over bandrecorders in geillustreerd met veel foto's. In deze boekjes stonden ook de Philips "EL" recorders en om de een of andere reden trokken die recorders het meest mijn aandacht.

Ik ben half Fries en kwam dus als klein kind veel in Friesland. Een neef van me kreeg van een buurman een Philips bandrecorder: een EL 3553. Ook kreeg hij er een grote stapel banden bij waaronder de bekende Philips banden met het rode etiket.  De bewuste buurman had in Australie gewoond en ging weer terug. Op de banden stond allemaal jaren 60 muziek. The Beatles, The mama's and the papa's, Johny Cash, Dutch swing college band, Buck Owens and his Buckaroos, Buddy Holly, The Supremes etc. etc.

Stinkend jaloers was ik want ik moest het nog altijd met mijn Aristona recordertje doen terwijl hij zo'n mooie bandrecorder had met twee snelheden en 4 sporen. Mijn neef had ergens boven de schuur een klein zoldertje waar hij de recorder had staan en we hebben samen nog wel eens op dat zoldertje zitten prutsen met dat ding.

Philips EL 3553

 

 Een paar jaar later toen ik weer eens in Friesland was ging ik bij mijn neef langs echter zijn recorder was inmiddels stuk. Van een andere neef kon ik ondertussen een bandrecorder kopen een Philips N 4308. Ik kocht die bandrecorder voor 25 gulden in 1982 en nam hem mee naar de neef die nog wel banden had maar geen recorder meer. We draaiden nog wat van zijn bandjes op mijn net nieuw aangeschafte recorder en ik was echt apetrots op deze N 4308.

Philips N 4308

Door de EL 3553 die mijn neef had en ook door die mooie banden die er bij zaten was mijn voorliefde voor bandrecorders en vooral voor oude Philips recorders ook weer wat groter geworden. Nu ik zelf een mooie bandrecorder had deed ik dan ook alle mogelijke moeite om precies dezelfde banden te pakken te krijgen als hij had en op die banden de muziek op te nemen die ook op zijn banden stonden. Mijn neef wilde zijn banden nog niet kwijt want wie weet kreeg of kocht hij ooit ook wel weer eens een recorder.

Op mijn eigen bandjes nam ik de muziek op die ik middels mijn vader had leren kennen en ook de muziek die mij neef had vond ik prachtig. De N 4308 kreeg problemen en die werden er niet beter op door mijn geknutsel aan de het apparaat. Ondertussen had mijn vader van een schoolvriendje van mij een Philips EL 3541 gekocht die kapot was. Uit nostalgische overwegingen want mijn vader had vroeger veel gedraaid met de bandrecorder van zijn broer die dat model gehad had. Later is die recorder weer helemaal in orde gekomen. Ook kocht mijn vader ergens in 1983 een Grundig TK 141 die door mij veelvuldig gebruikt werd als tweede recorder. Beide recorders zowel de EL 3541 als de TK 141 heb ik nu nog altijd in m'n bezit.

De Philips EL 3541 en de grundig TK 141. Beide recorders bezit ik al sinds de eerste helft van de jaren 80 en ze draaien nog steeds.

 

Zelf kocht ik in 1984 een Philips EL 3553. Mijn neef had zijn EL 3553 ook nog wel maar omdat dat ding toch kapot was mocht ik hem wel hebben en zo had ik er een als reserve. De Philips N 4308 deed ik nog datzelfde jaar weg. Het apparaat functioneerde niet meer fatsoenlijk omdat ik er (toen nog erg ontechnisch) teveel aan geknutseld had en ik had er eigenlijk niets meer aan. De EL 3553 werd in de loop van 1985 ook minder en omdat ik inmiddels de leeftijd had bereikt waarop ik wel wat vakantiewerk mocht gaan doen kon ik in de zomer van 1985 bij mijn vader in het ziekenhuis wat geld verdienen om nu eens een echte goede recorder te kopen. In december 1985 was het zover. Er kwam een AKAI X 165 D. Wat heb ik van dat apparaat een plezier gehad.

AKAI X 165 D

Mijn neef die nog altijd geen bandrecorder had leende mij wat van zijn banden die nu extra mooi klonken op de Akai. Vreemd genoeg waren een aantal van zijn banden in Stereo opgenomen terwijl hij er een mono recorder bij gekregen had. De buurman moest dus nog een recorder gehad hebben.

Een jaar later werd bij hem kanker geconstateerd. Hij bleek een kwaadaardige tumor in de hersenen te hebben. Met z'n gezondheid ging het snel achteruit.

 Een andere oom van mij had een SONY bandrecorder waar hij niets mee deed en schonk die aan mijn zieke neef. Nu wilde hij natuurlijk de geleende banden ook graag terug hebben want die kon hij nu goed gebruiken. Toch heb ik van de geleende banden erg veel muziekkennis gekregen. Ik heb nu nog steeds veel van de muziek die hij destijds op zijn banden had.

SONY TC 570 zoals die in 1973 geleverd werd met 2 microfoons en een demonstratietape.

 

Ik zelf kocht in 1987 een Philips N 4504 er bij als tweede recorder en in het jaar daarop kwam daar nog een Philips N4506 en een Akai 4000 DS bij. Als mijn neef en ik elkaar weer spraken ging het altijd over muziek en bandrecorders en inmiddels hadden we beide prachtige recorders. Hij een Sony TC 570 en ik alle voornoemde recorders. Ondanks zijn ziekte was hij toch nog regelmatig met de bandrecorder bezig en ook luisterde hij nog altijd graag naar muziek. Onze muzieksmaak was grotendeels hetzelfde. Ondertussen kocht ik op rommelmarkten veelvuldig oude kofferrecorders die je toen voor weinig geld kon kopen. Vrachten heb ik er gehad en even zo goed weer verkocht of ze werden gesloopt. Ook hier zaten weer veel Philips "EL" recorders bij. Als recorder voor dagelijks gebruik had ik de Philips en de Akai recorders, als hobby de kleine kofferrecordertjes. In 1989 kocht ik mijn eerste 26cm deck een AKAI X 330 D. In 1992 kwam daar nog een Revox A77 bij die de vervanger werd van de Philips deckjes.

Mijn slaapkamer zoals die “ thuis” was in 1992, twee jaar later ging ik het huis uit.

In 1993 ging het plotseling snel bergafwaards met de gezondheid van mijn neef en in september van dat jaar overleed hij. De herinnering aan hem is en blijft dat we samen een liefde hadden voor bandrecorders en de muziek die we er mee opnamen. Nu nog als ik van die grote Philips banden draai met een rood etiket denk ik daar nog regelmatig aan terug. Vooral aan de muziek die hij had op zijn banden die nog waren opgenomen door de buurman waarvan hij zijn eerste recorder kreeg. Veelal jaren 50 en 60 muziek.

Deze foto maakte mijn neef van mij vlak voor zijn dood. Ik ben hier 23. Rechtsonder mijn neef zelf. De chemotherapieen hadden behoorlijk invloed gehad op z'n uiterlijk.

 

In 1994 kocht ik een Sony TC 377. De AKAI X 330 D had ik inmiddels verkocht want het ding had kuren gekregen. Nog datzelfde jaar ging ik het huis uit en in m'n eerste eigen huisje stond dan ook een behoorlijke stereotoren samen met de Sony en de Revox. In 1996 kwam daar nog een Teac 3300 SX bij.

De recorderhobby kwam op een wat lager pitje. Ik had er in mijn eigen huis niet veel ruimte voor. Pas nadat ik 1999 weer verhuisde naar een grotere flat laaide de hobby weer op. Nog altijd was mijn liefde voor de "EL" recorders het grootst al was ik ook erg gek met alle andere hobby recorders die ik had. Een Tandberg een Amroh een flinke berg Uher's en nog wat Grundig's. In 2002 ging ik samenwonen en kreeg ik als hobbykamer de zolder van ons huis. Omdat ik daar al snel ruimtegebrek had besloot ik wat recorders weg te doen.

In 2005 hakte ik definitief de knoop door: voortaan alleen nog maar recorders van Philips. Ik verkocht alle andere recorders op een paar na. De EL 3541 en de TK 141 uit mijn jeugd en een tweetal Uher's waar ik nu nog dagelijks gebruik van maak. Overigens is de SONY TC 570 na de dood van mijn neef ook bij mij beland. De banden van mijn neef heeft mijn oom helaas weg gegeven.

Als recorder voor dagelijks gebruik heb ik anno nu nog altijd de TC 377 in gebruik en de Teac 3300SX. De Revox heb ik begin 2007 geruild voor een Akai GX 630 DB die vervolgens in 2012 is veruild voor een AKAI 635 D.

Tot de komst van de Akai 635 deed de TC 377 nog altijd dienst in de huiskamer.

Hier luistert mijn jongste dochter in 2008 naar pappa’s oude bandjes:

Inmiddels is de TC 377 verhuisd naar de hobbykamer en heeft de AKAI 635 zijn plek hier in genomen.

Uiteindelijk zijn mijn vader mijn oom en mijn neef dus de belangrijkste mensen als het gaat om mijn voorliefde voor bandrecorders en muziek. Met mijn vader kan ik af en toe nog eens praten over die oude dingen want die vind het nog steeds mooi al doet hij er zelf niets meer mee. Af en toe gaan we nog eens langs een medeverzamelaar of gaan we samen naar een verzamelaarsbeurs voor oude radio's.

De kennis die ik in de afgelopen jaren vergaard heb over deze Philips recorders vind u op deze site. Steeds weer zal daar nieuwe informatie bijkomen en zal de site blijven groeien en groeien. De Philips recorders die ik zelf heb draaien regelmatig en krijgen hun onderhoud wanneer dat nodig is. Dat is tenslotte de hobby. Het verzamelen gaat niet zo hard meer. Zo hier en daar koop ik nog eens een microfoon of een band of iets anders van Philips uit die tijd. Als die dingen vind je terug op deze site.

Veel plezier er mee en bedankt voor je bezoek.